وطن يعنی چه، يعنی دشت صحرا؟
وطن يعنی چه، يعنی رود دريـــــــا؟

وطن يعنی چه، يعنی باغ، بیشـــــه؟
وطن يعنی چه، يعنی كشت، ريشــه؟

وطن يعنی چه، يعنی شهر، خانه؟
وطن يعنی چه، يعنی آب، دانــــه؟

وطن يعنی چه، يعنی كار، پيشـــــه؟
وطن يعنی چه، يعنی سنگ، تيشه؟

××

وطن يعنی همه آب و همه خــــاك
وطن يعنی همه عشق و همه پاك

وطن يعنی محبت، مهربانی
نثار هر كه دانی و ندانـــــی

وطن يعنی نگاه هموطن دوســــــت
هر آنجايی كه دانی هموطن اوست

وطن يعنی قرار بـــیقراری
پرستاری، كمك، بيمارداری

وطن يعنی غم همسايه خوردن
وطن يعنی دل همسايه بــــردن

وطن يعنی درخت ريشه در خاك
وطن يعنی زلال چشمه پـــــــاك

ستيغ و صخره و دريا و هامون
ارس، زاينده رود، اروند، كارون

دنا، الوند، كركس، تاقبستان
هزار و قافلانكوه و پلنگـــــــان

وطن يعنی بلنــدای دمــاونـــــد
شكيبا، دل در آتش، پای در بند

وطن يعنی شكوه اشترانكوه
به دريای گهر استاده نستوه

وطن يعنی سهند صخره پيكر
ستيغ سینه در سنگ تمنــدر

××

وطن يعنی وطن استان به استــــــان
خراسان، سيستان، سمنان، لرستان

كوير لوت، كرمان، يزد، ساری
سپاهان، هگمتانه، بختيــاری

طبس، بوشهر، كردستان، مريوان
دو آذربـايجــان، ايــلام، گيـــــــلان

سنندج، فارس، خوزستان، تهران
بلوچستان و هرمزگان و زنجــــان

وطن يعنی دلی از عشق لبريز
گره باف ظريف فرش تبريــــــــز

وطن يعنی هنر يعنی سپاهان
حرير دستباف فرش كاشـــــان

وطن يعنی ز هر ايل و تباری
وطن را پاسبانی، پاسـداری

وطن يعنی دلير و گرد با هم
وطن يعنی بلوچ و كرد با هم

وطن يعنی سواران و سواری
لر و كرد و يموت و بختيــــاری

وطن يعنی سرای ترك با پارس
وطن يعنی خليج تا ابد فـــارس

وطن يعنی كتيبه در دل سنــگ
تمدن، دين، هنر، تاريخ، فرهنگ

وطن يعنی همه نيك و به هنجار
چه پندار و چه گفتار و چه كـردار

وطن يعنی شب رحمت شب قـــــدر
شب جوشن، شب روشن، شب بدر

وطن يعنی هم از دور و هم از دير
سـده نوروز يلــدا مهرگـان تیـــــــر

هزاران خط و نقش مانده در ياد
صبـــا كلهر کــمالالملك بهــزاد

نكيسا باربد تنبور نی چنـــگ
سرود تيشه فرهاد در سنگ

سر و سرمايههای سرفرازی
حكيم و بوعلی سـينا و رازی

به اوج علم و دانش رهنوردی
ابوريحــان و صـدرا سـهروردی

به بحر علم و دانش ناخـدائی
عراقی رودكی جامی سنائی

وطن يعنی به فرهنگ آشنائی
دُر لفـــظ دری را دهخــــــدائی

وطن يعنی جهانی در دل جام
وطن يعنی رباعيــــات خيــــام

وطن يعنی همه شيرين كلامی
عفاف عشـــق در شـعر نظامی

وطن يعنی پيــام پند سعدی
زبان پيوسته در پيوند سعدی

وطن يعنی نگاه مولوی ســـــوز
حضور نور در شمس شب و روز

وطن يعنی هوا و حال حافظ
شكوه بــاور انـدر فـال حافظ

وطن يعنی بتيره دمدمه كوس
طلوع آفتاب شـــعر از طـــوس

وطن يعنی شب شهنامه خوانــدن
سخن چون رستم از سهراب راندن

وطن يعنی رهائی ز آتش و خون
خروش كاوه و خشـــم فريــــدون

وطن يعنی زبان حال سيمرغ
حديث يـال زال و بال سيمرغ

وطن يعنی گرامی مرز تا مرز
وطن يعنی حريم گــيو گـودرز

وطن يعنی اميد نااميدان
خروش و ويله گردآفريدان

وطن يعنی دل و دستی در آتش
روان و تن كــمان و آتـــــش آرش

وطن يعنی لگام و زين و مهميز
سواران قران و رخش و شبـديز

وطن يعنی شبح يعنی شبيخون
وطن يعنی جلال الدين و جيحون

وطن يعنی به دشمن راه بستن
به اوج آريـــوبــرزن نشســـــتــن

وطن يعنی دو دست از جان كشيدن
به تنگسـتان و دشتسـتان رسيـــدن

زمین شستن ز استبداد و از كين
به خــون گــرم در گــرمابه فــــين

وطن يعنی اذان عشــق گفـتن
وطن يعنی غبار از عشق رفتن

نماز خون به خونين شهر خواندن
مهاجـم را ز خرمشــــهر رانـــــدن

سپاه جان به خوزستان كشيدن
شهادت را به جـان ارزان خريـدن

وطن يعنی هدف يعنی شهامت
وطن يعنی شرف يعنی شهادت

وطن يعنی شهيد آزاده جانباز
شلمچه پاوه سوسنگرد اهواز

وطن يعنی شكوه سرفرازی
وطن يعنی ز عالم بينيازی

وطن يعنی گذشته حال فردا
تمـام سهم يك ملـت ز دنيـــا

وطن يعنی چه آباد و چه ويران
وطن يعنی همــين جــا يعنـی
ايــــــــــــــــــران

شاعر: عليرضا شجاعپور