اسپهبد ساروی - پشتیبان ایرانیان جهان

بررسی یک دروغ دیگر پانترکیستها در مورد آرتساخ (قره باغ کوهستانی) و اسناد روشن  و برهان قاطع بر ارمنی بودن این ناحیه در سال 1823

(چنانکه در نوشتار پیشین گفتم - بین ایرانیان آذری وطندوست و پانترکیستها تفاوت قائل هستیم.  مقاله زیر نیز ماهیت انکار تاریخ  بدست اندیشه پانترکیسم را بررسی میکند)

چندگاه پیش بحثی مفصل در مورد آرتساخ (بخش تاریخی ارمنستان) در بالاترین انجام گرفت:

http://balatarin.com/permlink/2011/9/27/2736427

و به بسیاری از دروغهای پان‌ترکیستها پاسخ داده شد از عکسهای دروغین ساختن تا برای نمونه کم‌رنگ کردن این موضوع مهم که اول قومکشی و نژادکشی را پانترکیستها  در سومقیت آغاز کردند.   دوم با محکوم کردن هر جنایتی، نشان داده شد که نیروهای پانترکیست بدون هیچ ملاحظه برای غیرنظامیان، روزانه پایتخت ارمنی‌نشین آرتساخ را بمب‌باران میکردند که صدها تلفات غیرنظامی داشت.  از لحاظ تاریخی همه میدانند که پیش از وجود سلجوقیان در این مناطق، کلیساهای فراوان ارمنی نشانگر ارمنی‌نشین بودن آرتساخ بوده است.  ولی مهمتر از این، کشور نژادپرست علیف با ستمهای فراوان بر تالش/لزگی/کرد/تات نشان داده است که بر اقلیتهایش چه بلایی میاورد.  بنابراین کشوری که پایه‌اش پانترکیسم باشد هیچ حق تاریخی بر این مناطق ندارد. 

در هر حال در اینجا میخواهم به یک دروغ گنده دیگر پاسخ بدهم.  زیرا انکار وجود دیگران و تمدنهای کهنی که قابل مصادره نیستند بخشی از اندیشه پانترکیسم میباشد.

یکی از پانترکیستها در همان بحث اظهار نظر میکند:

" تا اواخر سال 1823 ترکیب اتنیکی جمعیت در قاراباغ 78,3% آذربایجانی (15,729 نفر) و 21,7% (4336 نفر) ارامنه بود. این تناسب نیز در اثر مهاجرتهای ارامنه بطور چشمگیری برهم زده شد. "

خوشبختانه کتاب نوینی چاپ شده است که اسناد سال 1823 در مورد آرتساخ را بررسی میکند.

http://massispost.com/?p=4544

The 1823 Russian Survey of Karabagh, conducted by neutral officials, lists the number of families and their ethnicity in some 300 villages and 300 nomad pastures. It also lists the various taxes paid to the khan’s treasury by each group. It proves conclusively that, in 1822, six years prior to 1828, the Armenians formed the overwhelming majority (some 97%) in the five districts, which later formed Nagorno- Karabagh. Furthermore, the Armenian villages were larger, more productive and the Armenians paid more taxes per capita than the Muslims

این کتاب تنها کتابیست که این اسناد دست اول را به طور کامل به زبان اصلی چاپ کرده است و سپس آن را به زبان انگلیسی ترجمه کرده است.  از این آمارگیری روسها در سال 1823 میلادی از تمامی مناطق قره‌باغ و همچنین قره‌باغ کوهستانی است.  در این آمار روسها از پنج محله (که همان منطقه کنونی قره‌باغ کوهستانی یا Nagorno Karabagh) هست، به طور روشن در این سال 1823، 97% جمعیت ارمنی بوده است.  البته پانترکیستها نیز نیک میدانند که ساکنین مناطقی چون نخجوان و غیره نیز ارمنی بودند. 

در هر حال، کتاب محققانه فوق با نشانی زیر:

http://mazdapublisher.com/BookDetails.aspx?BookID=300

برای اولین بار این آمار روسها را چاپ کرده است و سپس آن را ترجمه کرده است.

بدبختانه، طبق رفتار عادی پانترکیستها، چاپهای باکو بخشهایی از این کتاب را که به نفعشان نبود حذف کردند.  این درست مانند قضیه زیر است:

http://www.umd.umich.edu/dept/armenian/sas/bour.html

اما خوشبختانه، هیچکسی نمیتواند با اسناد دست اول و همزمان 1823 عناد ورزد. 

 پس روشن شد که قره‌باغ کوهستانی  نه تنها از لحاظ تاریخی ارمنی نشین بوده است، بلکه با ورود سلجوقیان و حاکمیت سلسله های مختلف، باز این ناحیه همواره ارمنی‌‌نشین بوده است.